دلم گرفته از این قلبها که از چوب است

از این زمانه که خوبی همیشه مصلوب است

" چه روزگار غریبی چه روزگار بدی "

به حکم عقل دچاریم و عشق مغلوب است

چگونه شاد بمانم در این غروبی که . . .

نگاهها همه مانند ابر مرطوب است

ستاره های صمیمی !  در این فضای سیاه

چقدر نور شما ، نور مطلوب است  !

دلم گرفته از این دوزخی که تکراری است

فقط کنار تو ای خوب ، زندگی خوب است

__________________

 * * * * ** * * * * * * * ** * * ** * * * * *